Campur tangan politik atau salah guna kuasa?

DALAM bentuk paling asas, politik adalah jentera penggerak kerajaan. Ia adalah dasar awam, sekali gus bermakna hal-ehwal negara – satu seni untuk memperoleh dan mewujudkan kuasa dan pengaruh dalam memutuskan apa yang terbaik untuk rakyat,

Politik juga bermakna satu seni kemungkinan di dalam masyarakat untuk menubuh dan mengekalkan kuasa yang sah untuk memerintah.

Kabinet membuat keputusan ke atas semua perkara – politik dan bukan politik. Ia membuat keputusan atas pertimbangan politik yang sering dipanggil percaturan politik. Ahli-ahli politik mungkin terdiri daripada para doktor dan peguam tetapi apabila beliau mengetuai kerajaan atau kementerian, beliau berfikir dan bertindak sebagai ahli politik.

Apabila sesuatu dasar ditubuhkan sama ada di bawah proses mekanisme pentadbiran undang-undang, pegawai-pegawai kerajaan seterusnya mengambil alih pelaksanaan melalui proses pentadbiran.

Namun ia boleh dipertikaikan dengan serta-merta selepas menyaksikan keadaan sebenar pentadbiran kerajaan bahawa memang berlaku campur tangan politik dalam hal-hal pentadbiran. Dan adakalanya perkara ini terpaksa dilakukan. Ini berlaku apabila sistem yang ditubuhkan telah rosak dengan penyakit tersendiri atau serba kekurangan.

Campur tangan politik berlaku bila perkara di bawah bidang kuasanya telah tergelincir menjadi kucar-kacir atau pelan politiknya dikecewakan oleh kengkangan pentadbiran.

Apabila ia mencapai tahap tertentu, banyak pihak menggunakan istilah campur tangan politik atau pengaruh politik. Ia juga dikategorikan dalam banyak sistem sebagai penyalahgunaan kuasa – satu bahagian daripada amalan yang korup.

Politik adalah mengenai persepsi dalam seni meraih pengaruh dan kuasa untuk mentadbir. Setelah anda menjadi politik type-cast, persepsi itu terus berkembang dan amat susah untuk dihapuskan.

Dan seperti mana yang dialami beberapa pemimpin kita dalam politik, `slings and arrows of outrageous fortune’, mungkin seperti dikatakan oleh Hamlet. Apabila ditimpa musibah politik, akibatnya amat teruk seolah-olah membenarkan sebuah pepatah – apabila ia hujan, ianya mencurah.

Kerajaan tanpa politik adalah seperti kapal layar tanpa angin. Ia adalah politik, khususnya pendapat awam – yang mendorong kerajaan untuk meningkatkan prestasi atau sebaliknya terus goyah dan terhenti.

Hubungan cinta-benci rakyat dengan politik terus kekal selagi wujud kerajaan dan pentadbiran awam.

Tetapi selagi politik adalah sebahagian daripada pekerjaan melibatkan orang ramai untuk berbuat kebaikan dalam kancah yang lebih besar demi kepentingan dan kebaikan rakyat, ia akan terus membawa harapan.

Dan merangsang kebajikan yang praktikal.

Zulkifli Jalil ialah Timbalan Pengarang Utusan Malaysia dan Mingguan Malaysia.